Sufit w kuchni ma swoje specyficzne cechy. Jest podatny na czynniki zewnętrzne, a także musi pasować do ogólnego stylu wystroju pomieszczenia. Przy jego aranżacji wymagane jest specjalne podejście. Nowoczesne materiały umożliwiają wykonanie różnych wykończeń, różniących się kosztem, wyglądem i trwałością. Aby wybrać najlepszą opcję, powinieneś zrozumieć ich główne różnice.
Cechy sufitu kuchennego
Kuchnia to szczególne pomieszczenie, w którym należy zadbać o komfortowy mikroklimat i estetyczny wystrój.
W takim przypadku należy wziąć pod uwagę obecność zewnętrznych czynników agresywnych. Największy wpływ mają na sufit kuchni. Podgrzane powietrze, opary, produkty spalania gazu ziemnego itp. unoszą się w górę. D. Jednocześnie sufit jest cały czas widoczny, wszelkie zabrudzenia i ubytki od razu rzucają się w oczy.
Biorąc pod uwagę specyficzne warunki wykończenia stropu stawiane są wymagania: odporność na wilgoć, odporność na parę wodną i opary chemicznie czynne (tłuszcze, sadza, substancje zasadowe, kwaśne itp.). P.), odporność na wysokie temperatury i ekstremalne temperatury. Żywność jest przygotowywana i przyjmowana w pomieszczeniach, dlatego ważnymi kryteriami są parametry takie jak higiena, brak zagrożeń dla zdrowia. Sufit nie powinien aktywnie absorbować różnych zanieczyszczeń, a jednocześnie powinien dać się czyścić konwencjonalnymi metodami.
Nie możemy zapomnieć o estetyce sufitu kuchennego. Kuchnia jest często wykorzystywana jako jadalnia, a wnętrze pokoju powinno budzić nas na duchu i apetyt. Ponadto najczęściej ma niewielką powierzchnię, a decyzje projektowe powinny uwzględniać ten czynnik.
Opcje wykończenia
Pytanie, jak najlepiej zrobić sufit w kuchni, można rozwiązać na różne sposoby. Wybór optymalnej metody zależy od powierzchni kuchni, stylu dekoracji pomieszczenia, preferencji właściciela i możliwości finansowych. Do dekoracji szeroko stosuje się paletę kolorów, strukturyzację powierzchni, poziomowanie i inne techniki.
Zasady projektowania kolorów
Wśród rozwiązań projektowych powszechne są różne zastosowania koloru.
Sufit kuchenny może być gładki lub łączyć kilka kolorów. W zasadzie jego kolorystykę ogranicza jedynie wyobraźnia właściciela. Można wyróżnić następujące typowe schematy kolorystyczne:
Wybierając kolor sufitu, należy wziąć pod uwagę styl dekoracji wszystkich pomieszczeń, kolorystykę ścian, podłogi i mebli.
Tekstura powierzchni
W zależności od użytych materiałów i metod wykończenia można wyróżnić następujące główne opcje tekstury powierzchni sufitów kuchennych:
Tradycyjny (prosty) sufit ma płaską, gładką powierzchnię. Można jednak na nim sztucznie tworzyć różne struktury reliefowe - tynk dekoracyjny, sztukaterie, rysunki reliefowe. Sufity artystyczne obejmują obrazy, freski lub fotografie. Te metody projektowania są typowe dla dużych kuchni.
Podział poziomu
W małych kuchniach tradycyjnie układanie sufitu oznacza uszlachetnianie powierzchni. Takie podejście wymaga perfekcyjnych procedur wyrównania, po których następuje nałożenie warstwy dekoracyjnej. Współczesne trendy obejmują tworzenie dodatkowej powierzchni (sufit podwieszany), co poszerza możliwości projektowe i nie wymaga poziomowania sufitu, ukrywając wszystkie jego wady.
Rozróżnia się konstrukcje jedno- i dwupoziomowe (podwieszane lub napinane). W pierwszym przypadku cała powierzchnia sufitu pokryta jest jedną warstwą blachy lub płótna z przerwą między nią a sufitem. W konstrukcji dwupoziomowej tworzone są sekcje o różnej wysokości dla lokalizacji dodatkowego stropu (drugi poziom lub kondygnacja). Można więc zaaranżować „wyspy” o nietypowym kształcie lub innym kolorze, zastosować efekty świetlne lub strefować pomieszczenie.
Metody formowania stropu
W przypadku montażu sufitu w kuchni opcje wykończenia mogą być ekonomiczne, typowe (malowanie, bielenie, tapety), nowoczesne (plastikowe, listwowe okładziny) lub złożone (sufit podwieszany i podwieszany). Jednocześnie stosowane są różne materiały, które mogą zapewnić mu atrakcyjność, praktyczność i łatwość konserwacji.
Wybielić
W dawnych czasach dekorację sufitu kuchennego wykonywano metodą bielenia. W dzisiejszych czasach ta najprostsza i najtańsza metoda również znajduje swoich zwolenników. Do kuchni zaleca się stosowanie kompozycji wapiennej o właściwościach antyseptycznych. Zwykle tworzy biały schludny sufit. W razie potrzeby możesz dodać „niebieski” do wybielacza, nadając niebieski odcień. Istnieje możliwość zastosowania pigmentów w innym kolorze.
Główne zalety wybielania: łatwość samodzielnej aplikacji, paroprzepuszczalność i efekt oddychalności, matowa powierzchnia. Metoda ma wiele wad – konieczność starannego wyrównania powierzchni, niemożność czyszczenia na mokro, niska odporność na wilgoć oraz odporność na ekstremalne temperatury. Wybielanie musi być dość często aktualizowane, ponieważ. Do. następuje jego szybkie zanieczyszczenie.
Obraz
Inną powszechną ekonomiczną metodą wykończenia jest malowanie sufitu. Biorąc pod uwagę warunki kuchenne, warto zastosować farbę alkidową lub lateksową o podwyższonej odporności na wilgoć. W zasadzie można użyć farby na bazie wody, ale niewiele będzie się ona różnić od wybielania. Używając farb o różnych kolorach można tworzyć oryginalne kompozycje.
Główne zalety: stosunkowo niskie koszty finansowe, łatwość aplikacji, możliwość czyszczenia na mokro. Farba tworzy warstwę ochronną, przez którą tłuszcz i brud nie mogą przedostać się. Wady: konieczność starannego wyrównania powierzchni, niska trwałość. Gdy woda wycieka z góry, farba się łuszczy. Malowany sufit wymaga naprawy za 2-3 lata.
Okładzina z tworzywa sztucznego
Sufit w kuchni można pokryć plastikiem. W tym celu stosuje się płyty i panele z polistyrenu ekspandowanego z różnych rodzajów tworzyw sztucznych. Jedna z najtańszych opcji paneli PCV. Niepożądane jest stosowanie płytek tłoczonych na suficie kuchennym, ponieważ. Do. nierówności gromadzą trudny do oczyszczenia tłuszcz i sadzę. Mocowana okładzina z tworzywa sztucznego za pomocą kleju lub na specjalnych profilach z tworzywa sztucznego. W pierwszym przypadku wymagane jest staranne przygotowanie powierzchni, w drugim wymagania są nieco zmniejszone, co ułatwia obecność niewielkiej szczeliny.
Główne zalety sufitu z tworzywa sztucznego to łatwość samodzielnego montażu, wysoka wodoodporność, czyszczenie na mokro, niski koszt. Dekoracyjność zapewnia imitacja różnych materiałów naturalnych (kamień, marmur, drewno, metal itp.). P.) oraz możliwość kombinacji kolorów. Wady - szkodliwe emisje przy znacznym nagrzewaniu, niska odporność na pękanie i zarysowania, zagrożenie pożarowe. W procesie starzenia na plastiku pojawia się zażółcenie.
Wykorzystanie drewna
Drewno licujące z sufitem jest naturalne i związane z naturą.
Najpopularniejszy jest sufit szafy. Jest to jedna z opcji zawieszonej konstrukcji. Do stropu mocowana jest rama wykonana z profili aluminiowych lub belek drewnianych, na której montowana jest okładzina z listew drewnianych (podszewka). Jednym z najlepszych materiałów jest eurolining. W takiej okładzinie można zastosować zwykłą sosnę („kategoria ekonomiczna”), modrzew, dąb, cenne gatunki drewna.
Listwy licowe są impregnowane środkiem antyseptycznym i pokryte specjalną wodoodporną masą. Używając sufitu z listew należy pamiętać, że wizualnie obniża on wysokość pomieszczenia. Główne zalety to paroprzepuszczalność, przyjazność dla środowiska, atrakcyjność, specyficzny mikroklimat w pomieszczeniu. Wady: skłonność do gnicia przy dużej wilgotności, dość wysoki koszt, zagrożenie pożarowe.
Aplikacja do suchej zabudowy
Najpopularniejszym rodzajem systemu podwieszenia jest sufit z płyt gipsowo-kartonowych.
Jego główną zaletą jest możliwość wykończenia bez wyrównania powierzchni stropu, co jest bardzo ważne w przypadku dużych nierówności na styku płyt stropowych.
Płyty gipsowo-kartonowe to materiał arkuszowy, który ma płaską, gładką powierzchnię, jest łatwy do cięcia i montażu. Do kuchni używa się wodoodpornej odmiany materiału.
Taki sufit podwieszany jest wykonany w następujący sposób. Na ścianie zamontowane są prowadnice profili aluminiowych. Na suficie rama jest montowana z profili w kształcie litery U, mocowanych na zawieszkach. Płyty gipsowo-kartonowe mocowane są za pomocą wkrętów samogwintujących do ramy w odległości 5-10 cm od sufitu. Po uszczelnieniu i przeszlifowaniu szwów wykończenie uzyskuje się poprzez malowanie lub tapetowanie. Z płyt gipsowo-kartonowych można tworzyć sufity jedno- i dwupoziomowe. Główną wadą jest zmniejszenie rzeczywistej wysokości kuchni.
Struktury napinane
Sufit napinany to nowoczesne podejście do dekoracji kuchni. W skład zestawu wchodzą: bagietka (stelaż), tkanina napinająca, zapięcia oraz ozdobne nakładki. W przypadku małych kuchni najbardziej odpowiedni jest jednopoziomowy sufit napinany. Jest montowany w następującej kolejności. W odległości 3-5 cm od sufitu do ściany przymocowana jest bagietka wykonana ze specjalnych profili metalowych lub plastikowych. Krawędzie wstęgi są wciągane w zapięcia i rozciągane, aż utworzy się pozioma powierzchnia. Tkanina może być wykonana z folii PCV lub poliestru, dzianiny. W pierwszym przypadku wstęgę rozciąga się z podgrzaniem folii do 60 stopni, a w drugim - bez nagrzewania.
Wystrój sufitu zapewnia projekt płótna. Po wybraniu sufitów napinanych zdjęcie do kuchni pokazuje możliwości projektowe. Mogą to być płótna rozciągliwe jednokolorowe lub dwukolorowe (foto). Bardziej skomplikowana jest instalacja systemów dwupoziomowych stosowanych w dużych kuchniach.
Na sufit kuchni wpływa wiele czynników zewnętrznych. W dużej mierze dlatego wykończenie w tym przypadku wymaga specyficznego podejścia. Istnieją różne sposoby rozwiązania problemu. Najważniejsze jest, aby wziąć pod uwagę wszystkie zagrożenia i zapewnić projekt, który pasuje do ogólnego projektu przestrzeni.